W pustyni i puszczy -Streszczenie

Johnny

Akcja powieści rozgrywa się w Afryce. Główni bohaterowie to para dzieci: Polak, Staś Tarkowski i młodsza od niego Angielka, Nel Rawlison. Ojcowie ich są inżynierami i pełnią nadzór
nad budową kanałów. Praca ta wiąże się z nagłymi wyjazdami w różne
okolice. Obaj mężczyźni są wdowcami, a dzieci są ich oczkiem w głowie. dostają
zlecenie na pracę w okolicach miasta Medinet. Tydzień po nich mali
towarzysze wybierają się w podróż. W pociągu poznają kapitana Glena i
doktora wojskowego, który jest krewnym Nel.
W Medinet spędzają ze swymi ojcami święta Bożego Narodzenia.
Dziewczynka otrzymuje w prezencie dużego psa, brytana, który wabi się
Saba (lew), a Staś swój upragniony sztucer. Po pewnym czasie pan
Tarkowski i pan Rawlison znów wyjeżdżają. Do El-Fachen. Po trzech
dniach u dzieci zjawia się sługa Chamis. Oznajmia, że plany ojców
zmieniły się i należy jechać w stronę przeciwną niż El-Fachen. Dzieci
wyruszają w podróż na wielbłądach. Towarzyszy im trzech Sudańczyków:
Chamis, Idrys i Gebhr i dwóch beduinów. Po pewnym czasie wychodzi
na jaw, że dzieci zostały porwane. Sudańczycy chcą je dostarczyć
Smainowi, który w zamian za nie mógłby odzyskać swoją żonę, Fatmę i
dzieci, przebywające pod strażą w Port-Saidzie. Na południu
Afryki, dokąd się kierują, trwa powstanie Mahdiego, którego Arabowie
uważają za proroka. Podróż jest długa i męcząca. Odbywa się w nocy.
Staś broni Nel przed okrucieństwem porywaczy. Po przyjeździe do
Omdurmanu dzieci zostają zaproszone przez Mahdiego, który chce, aby
Staś przyjął jego naukę. Chłopiec ją odrzuca i pozostaje wierny
chrześcijaństwu. Mahdi każe Sudańczykom odesłać dzieci do Smaina, do
Faszody. W Omdurmanie Nel dostaje murzyńską niewolnicę, Meę. Gebhr
także ma niewolnika, Kalego, nad którym się znęca. Droga
przebiega w górę Białego Nilu, wewnątrz wąwozu. Któregoś dnia oczom
podróżników ukazuje się wielki lew na szczycie skały. Gebhr planuje
rzucić mu na pożarcie Kalego, a gdyby tego było mało, grozi, że
poświęci także dzieci. Staś boi się o Nel i prosi Arabów o swój
sztucer. Zabija lwa. Jest już jednak tak wycieńczony i zdesperowany, że
strzela także do porywaczy. Od tej pory dzieciom towarzyszą tylko Kali
i Mea. Dalsza podróż przebiega przez puszczę. Którejś nocy zrywa
się wielka ulewa. Niemożliwe jest rozpalenie ogniska, które
odstraszałoby dzikie zwierzęta. Staś, Nel i Murzyni wspinają się na
drzewo w obawie przed grasującymi lwami, które atakują trzy z koni, na
których jechali z Omdurmanu. Podczas dalszej wyprawy wąwozem podróżnicy
trafiają na olbrzymi głaz, który uniemożliwia przejazd. Za wielkim
kamieniem uwięziony jest słoń. Zwierzę jest słabe i umierające z głodu.
Staś urządza „mieszkanie” w ogromnym, spróchniałym od środka
baobabie. Nową siedzibę nazywa „Krakowem”. Nel codziennie dokarmia
słonia i bawi się z nim. Nadaje mu imię King. Jednak staje się
tragedia. Nel choruje na febrę. Staś widzi na horyzoncie odległy dym,
pochodzący z ogniska. Postanawia dowiedzieć się kto znajduje się przed
nimi. Wybiera się w nocy, samotnie i pieszo, na zwiad, nie bacząc na
niebezpieczeństwo. W odległym wąwozie dostrzega leżącego przed
namiotem białego człowieka. Jest to szwajcarski podróżnik, pan Linde.
Okazuje się, że został niedawno ciężko raniony przez dzika i nie ma
szans na wyzdrowienie. Staś opowiada mu o swoich przygodach, a pan
Linde objaśnia chłopcu jakie jest jego położenie. Radzi by dzieci
kierowały się w stronę oceanu. Staś otrzymuje od niego dwa słoiki
chininy i wraca do „Krakowa” na koniu. Od tej pory chłopiec
odwiedza codziennie pana Lindego i rozmawia z nim. Mały Murzyn, Nasibu,
opiekuje się chorym. Pomaga mu w tym Staś. Pan Linde radzi by zabrał
Nel na pewną górę, gdzie nie dosięgnie jej już febra. Daje Stasiowi
kompas. Po śmierci Szwajcara chłopak zabiera część jego zapasów. Mając
dużą ilość prochu wysadza głaz, za którym był uwięziony King. Słoń jest
tak przywiązany do Nel, że prawie jej nie odstępuje. Dzieci
wyruszają na Górę Lindego. Tam przeczekują porę dżdżystą. Nel klei
latawce, na których Staś umieszcza informacje o ich położeniu. Oprócz
tego chłopak naucza Murzynów chrześcijaństwa, a Kalego uczy strzelać z
karabinu. Góra jest jednak zamieszkana także przez goryla, który
pewnego dnia usiłuje porwać Nasibu. Na ratunek czarnoskóremu chłopcu
przychodzi Saba i King. Po długim pobycie na górze dzieci znów
wybierają się w podróż. Nel jedzie na słoniu. Trafiają na plemiona
Murzynów, którzy zdziwieni i zaciekawieni białymi dziećmi i oswojonym
słoniem przyjmują je przyjaźnie i ze strachem. Dostarczają im także
pożywienie. Wkrótce zbliżają się do terenu zamieszkanego przez
plemię Wa-Hima, w którym królem jest ojciec Kalego. Wa-Himowie prowadzą
wojnę z sąsiednim plemieniem. Staś ze sztucerem i na słoniu pomaga
podwładnym Kalego zwyciężyć wrogów. Jednakże król Wa-Himów zostaje
zabity. Kali, za namową Stasia, zakazuje zabijać jeńców i demaskuje
podstępnych i chciwych czarowników. Mimo, że jest nowym królem, nie
chce opuścić dzieci i pragnie jechać z nimi dalej. Podróżnikom
towarzyszą Murzyni z obu plemion wyznaczeni przez królów. Wkraczają na
obszar pustynny pozbawiony wody. Zapasy są małe. Po którejś nocy
okazuje się, że mściwi czarownicy zniszczyli te zapasy i uciekli.
Wszystkim grozi śmierć. Młody chłopak podejrzewa, że w pobliżu muszą
znajdować się jacyś ludzie. Wystrzeliwuje w powietrze kilka rac
świetlnych. Po pewnym czasie na pomoc przychodzą ludzie, wśród których
znajdują się kapitan Glen i doktor wojskowy. Dzieci zostają odesłane do
ojców. Po kilku latach Staś żeni się z Nel i mieszkają razem w
Anglii do czasu śmierci jej ojca. Następnie udają się na wycieczkę do
Afryki. Już nie ma tam powstania, panuje pokój. Odwiedzają miejsca, w
których niegdyś przebywali. Wracają do Polski i mieszkają tam na stałe.

wilczekhehe · Gość

Fajnie

Johnny

Zarejetruj sie !